Łuk Mużakowa
Na styku trzech krajów związkowych: Brandenburgii, Saksonii i Polski, znajduje się piękna kraina geograficzna, zwana „Łukiem Mużakowa”. Kraina, przypominająca swoim kształtem wielką podkowę, jest jedną z najlepiej ukształtowanych moren czołowych środkowej Europy. Budowa geologiczna „Łuku Mużakowa” miała znaczący wpływ na rozwój krajobrazu i kultury w tym regionie.
Łuk Mużakowa powstał około 340 000 lat temu w wyniku przemieszczania się lądolodu przez środkową część Europy. Lodowiec Mużakowski, który oderwał się z czoła głównego lądolodu, spiętrzył i fałdował poziomo swoim ciężarem zalegające warstwy podłoża. Ruchy te przyczyniły się do przemieszczenia pokładów węgla brunatnego, iłów oraz piasku szklarskiego z głębi ziemi na jej powierzchnię. Cechą charakterystyczną Łuku Mużakowa jest występowanie licznych równolegle ułożonych gizerów (zapadlisk), które powstawały w wyniku procesu wietrzenia pokładów węgla na powierzchni Ziemi. Na przemian występują suche, piaszczyste wzniesienia i podmokłe, bagniste obniżenia terenu. Historyczne górnictwo węgla brunatnego pozostawiło po sobie liczne niewielkie zbiorniki wodne nadające krajobrazowi nowy urokliwy charakter. Zróżnicowanie krajobrazu polodowcowego oraz geologiczne odsłonięcia są naturalnymi przesłankami utworzenia Geoparku. „Rozdzieleni Nysą – połączeni Nysą” – tak może brzmieć motto działalności Geoparku. Jego budowę rozpoczęto w roku 1998 w ramach projektu realizowanego przez Międzynarodową Wystawę Budowlaną im. Księcia Pücklera. Łuk Mużakowa uzyskał w 2006 roku status Geoparku Krajowego, jako siódmy na terenie Niemiec, natomiast w 2009 roku nadano po raz pierwszy polskiej części Łuku Mużakowa status Geoparku Krajowego.
Ścieżka geoturystyczna po polskiej stronie w Łęknicy jest godna polecenia.
Więcej informacji na temat Łuku Mużakowa